«رباعی حضرت ابوالفضل»

مزارت عشق را بی تاب کرد

دلم را عاشق سرداب کرده

گواهی می دهم این قبر کوچک

که مردش را خجالت آب کرده

************

مرا امام انس و جان گفته اند

مهدی صاحب الزمان گفته اند

من پسر خون خدا مهدیم

وارث خون شهدا مهدیم

خون خدا نام نکوی من است

حضرت عباس عموی من است

عموی من کرامت دائم است

عموی من ماه بنی هاشم است

عموی من باب مراد همه است

عمو ی من انیس دو فاطمه است

عموی من نام خوش دلگشاست

عموی من همیشه مشگل گشاست

عموی من سلام بر صبر او

که آب گشته زائر قبر او

عموی من چهره ی بی تاب شد

آب هم از خجالتش آب شد

گویند فقیری به مدینه به دل زار آمد

به در خانه عباس علمدار

زد بوسه برآن درگه و استاد مودب

گفتا به ادب باپسر حیدر کرار

که ای صاحب خانه یکی مرد فقیرم

بیمار تهی دست و دل افکار وگرفتار

ای صاحب خانه در این فصل از این خانه گرفتم

برخرجی یک ساله ی خود هدیه ی بسیار

گفتا به زنان ام بنین مادر عباس

باسوز دل وسوخته ودیده ی خونبار

کز زیور وزر هرچه که دارید بیارید

بخشید بر این مردعرب ازره ایثار

سائل چو نگاهش به به زر وسیم بیفتاد

گفتا زغم گریه کنان چهره به دیوار

سائل همه ی هستی این خانه همین بود

کی در همه جا بوده خیل ضعفا بار

ای صاحب خانه بر من گدایی در این خانه بهانه است

من عاشق عباسم نه عاشق دینار

ناگه زنان شیونشان رفت به گردون

گفتند فروبند لب ای مرد گرفتار

دستی که زد بوسه جدا گشت زپیکر

ماهی که تودیدی به زمین گشت نگون سار

نبودی کربلاسربرسرنی دست جدا تن به روی خاک

لب تشنه جگر سوخته دل شعله ای از نار

گفتا میان این زنها یکی بلند گریه کرد

این زن کیه ام بنین مادر عباس

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: